«زباله های دریایی» تهدیدی جدی برای زندگی آبزیان
به گزارش سی نیوز به نقل از خبرگزاری برنا، با توجه به این که انباشتگی اشیا و ذرات پلاستیکی در محیط زیست زمین، تحت عنوان آلودگی پلاستیکی شناخته می‌شود، در سال ۲۰۲۲، تولید پلاستیک در جهان به ۴۶۸ میلیون تن رسید و بر همین اساس پیش بینی می‌شود در سال ۲۰۵۰ تولید پلاستیک به ۱.۲ بیلیون تن برسد؛ این در حالی است که جامعه نسبت به این که پلاستیک می‌تواند قرن‌ها در محیط‌زیست باقی بماند و در طول این مدت مواد شیمیایی سمی آزاد کند؛ آگاهی کافی دارد و همچنان دست از بی‌رحمی به طبیعت نمی‌کشد.
میکروپلاستیک‌ها نیز پلاستیک‌هایی هستند که به اجزای ریزی تبدیل می‌شوند و بسیاری از آنها با چشم غیر مسلح قابل رویت نیستند.
اگرچه دولت چند کشور به منظور اهمیت محیط زیست اقدامات مختلفی نیز انجام دادند؛ اما بین ۴.۸ تا ۱۲.۷ میلیون تن پلاستیک توسط کشور‌های نزدیک به اقیانوس به آب‌ها وارد می‌شود. به عنوان مثال دولت ژاپن برای کاهش تولید و مصرف کیسه‌های پلاستیکی هزینه آنها را به صورت کامل از مردم دریافت می‌کند. همچنین در کشور آفریقای جنوبی قانونی مبنی بر محدودیت استفاده از کیسه‌های پلاستیکی تصویب شده است. با این حال همچنان به نظر می‌رسد که دولت‌ها چاقویی هستند که دسته خود را نبریده و اگر این اقدامات و استفاده از محیط زیست نفع مالی و اقتصادی نداشته باشند؛ در دستور کار قرار نخواهند گرفت.
اگرچه در سال ۲۰۱۸ یک تحقیق تکان‌دهنده از طرف سازمان بهداشت جهانی منتشر شد که ثابت کرد در ۹۰ درصد آب‌های نوشیدنی کارخانه‌ای، میکروپلاستیک وجود دارد؛ اما این تحقیق بر روی ۲۵۹ بطری آب انجام شده بود که از این آزمایش فقط ۱۷ بطری فاقد میکروپلاستیک بودند.
همچنین در گزارشی که اخیراً منتشر شده عنوان شده ۷۰ درصد از ۱۰۰ هزار کیلوگرم فیبر مصرف شده در صنعت تولید پوشاک در جهان الیاف مصنوعی هستند؛ در حالی که الیاف مصنوعی مثل پلی‌استر، اکریلیک، ریون و نایلون از نفت ساخته می‌شوند و این همان ماده‌ای است که پلاستیک نیز از آن ساخته می‌شود.
زنگ هشدار از جایی به صدا در می‌آید که گزارش منتشر شده در ماه مارس سال ۲۰۱۸ نشان می‌دهد که ۵ میلیارد نفر در جهان در محیط‌هایی زندگی می‌کنند که سیستم دفع زباله‌ی مناسبی ندارد و از همین رو حضور در چنین شرایطی باعث مرگ سالانه ۹ میلیون نفر می‌شود.
به گزارش خبرنگار محیط زیست خبرگزاری برنا، با توجه به این که انباشتگی اشیا و ذرات پلاستیکی در محیط زیست زمین، تحت عنوان آلودگی پلاستیکی شناخته می‌شود، در سال ۲۰۲۲، تولید پلاستیک در جهان به ۴۶۸ میلیون تن رسید و بر همین اساس پیش بینی می‌شود در سال ۲۰۵۰ تولید پلاستیک به ۱.۲ بیلیون تن برسد؛ این در حالی است که جامعه نسبت به این که پلاستیک می‌تواند قرن‌ها در محیط‌زیست باقی بماند و در طول این مدت مواد شیمیایی سمی آزاد کند؛ آگاهی کافی دارد و همچنان دست از بی‌رحمی به طبیعت نمی‌کشد.
میکروپلاستیک‌ها نیز پلاستیک‌هایی هستند که به اجزای ریزی تبدیل می‌شوند و بسیاری از آنها با چشم غیر مسلح قابل رویت نیستند.
اگرچه دولت چند کشور به منظور اهمیت محیط زیست اقدامات مختلفی نیز انجام دادند؛ اما بین ۴.۸ تا ۱۲.۷ میلیون تن پلاستیک توسط کشور‌های نزدیک به اقیانوس به آب‌ها وارد می‌شود. به عنوان مثال دولت ژاپن برای کاهش تولید و مصرف کیسه‌های پلاستیکی هزینه آنها را به صورت کامل از مردم دریافت می‌کند. همچنین در کشور آفریقای جنوبی قانونی مبنی بر محدودیت استفاده از کیسه‌های پلاستیکی تصویب شده است. با این حال همچنان به نظر می‌رسد که دولت‌ها چاقویی هستند که دسته خود را نبریده و اگر این اقدامات و استفاده از محیط زیست نفع مالی و اقتصادی نداشته باشند؛ در دستور کار قرار نخواهند گرفت.
اگرچه در سال ۲۰۱۸ یک تحقیق تکان‌دهنده از طرف سازمان بهداشت جهانی منتشر شد که ثابت کرد در ۹۰ درصد آب‌های نوشیدنی کارخانه‌ای، میکروپلاستیک وجود دارد؛ اما این تحقیق بر روی ۲۵۹ بطری آب انجام شده بود که از این آزمایش فقط ۱۷ بطری فاقد میکروپلاستیک بودند.
همچنین در گزارشی که اخیراً منتشر شده عنوان شده ۷۰ درصد از ۱۰۰ هزار کیلوگرم فیبر مصرف شده در صنعت تولید پوشاک در جهان الیاف مصنوعی هستند؛ در حالی که الیاف مصنوعی مثل پلی‌استر، اکریلیک، ریون و نایلون از نفت ساخته می‌شوند و این همان ماده‌ای است که پلاستیک نیز از آن ساخته می‌شود.
زنگ هشدار از جایی به صدا در می‌آید که گزارش منتشر شده در ماه مارس سال ۲۰۱۸ نشان می‌دهد که ۵ میلیارد نفر در جهان در محیط‌هایی زندگی می‌کنند که سیستم دفع زباله‌ی مناسبی ندارد و از همین رو حضور در چنین شرایطی باعث مرگ سالانه ۹ میلیون نفر می‌شود.
همچنین طبق مطالعات انجام گرفته توسط انجمن تجاری پلاستیک اروپا، تولید پلاستیک در جهان تا سال ۱۹۵۰ چیزی بیش از ۱.۵ میلیون تن بوده؛ تا سال ۲۰۱۰ به ۲۷۵ میلیون تن و تا سال ۲۰۱۵ این رقم به ۳۸۱ تن نیز ارتقاء پیدا کرد.
با توجه به این که انواع پلاستیک از هر نوعی به ۱۰ الی ده هزار سال زمان برای تجزیه نیاز دارند؛ تجزیه یک پوشک از جنس پلاستیک به زمانی نزدیک به ۴۵۰ سال نیاز دارد. این در حالی است که اولین پلاستیک‌های موجود در آب دریا‌ها در سال ۱۹۷۰ شناسایی شد.
«فتالات گروهی» نیز متشکل از مواد شیمیایی هستند که در پلاستیک وجود داشته و باعث نرم شدن و انعطاف پذیر شدن پلاستیک می‌شود؛ اما با به هم ریختن سیستم غدد درون ریز روی بدن انسان تاثیر منفی می‌گذارد. همچنین به عنوان عاملی برای ناباروری هم در مردان و هم در زنان شناخته شده و باعث افزایش به هم ریختگی هورمون‌ها، چاقی، کاهش سطح ویتامین دی و مشکلات قلبی عروقی می‌شود.
گفتنی است قرار گرفتن کودکان در معرض فتالات، رشد آنها را مختل کرده و خطر بیماری‌های آلرژیک و آسم را بالا برده و از همین رو یکی از عوامل چاقی و مشکلات رفتاری نام می‌گیرد.
بسیاری از محصولات پلاستیکی یکبار مصرف و ظروف بسته بندی که در اغلب موارد در طبیعت رها می‌شوند؛ تقریبا ۵۰ درصد از کل پلاستیک‌های تولید شده را تشکیل می‌دهند.
با توجه به این که تخمین زده می‌شود حداقل ۵.۲۵ تریلیون ذره پلاستیکی جداگانه با وزن تقریبی ۲۴۴ هزار تن روی سطح یا نزدیکی اقیانوس‌ها شناور باشد؛ عفونت قارچی و باکتریایی و در نهایت مرگ یک نهنگ باردار در ساحل ساردنیه ایتالیا بر اثر بلعیدن تنها ۶ کیلوگرم پلاستیک شامل ۱۱۵ لیوان، ۴ بطری، ۲ دمپایی، ۲۵ کیسه و… ماحصل این ۲۴۴ هزار تن زباله شناور روی اقیانوس‌ها و بی‌توجهی بشریت به محیط زیست بود
نظرات بسته شده است، اما بازتاب و پینگ باز است.