بندرهای خشک فرصت طلایی ایران هستند
دبیرکل فدراسیون حمل‌ونقل و لجستیک ایران معتقد است: «با توجه به موقعیت خاص ایران از نظر ریلی و جاده‌ای و هوایی، ساختار بندرهای خشک فرصتی طلایی به شمار می‌رود، زیرا این امر در شقوق مختلف حمل‌ونقلی توزیع می‌شود.»
محمد عیقرلو سال‌ها در بخش حمل‌ونقل جاده‌ای فعال بوده است. او خود را شخصی عملیاتی می‌داند و تأکید می‌کند که ترجیح می‌دهد درباره این موضوع ساده حرف بزند. عیقرلو توسعه بندرهای خشک را ضروری می‌داند و می‌گوید: «ما از مدت‌ها قبل پیش‌بینی کرده بودیم که در برخی جاها مثل تبریز بندرهای خشکی برای عراق، ترکیه و آذربایجان داشته باشیم یا مثلاً در سرخس بندر خشکی برای کشورهای CIS.
خوشبختانه در این دوره، این موضوع جدی‌تر شده و واقعیت این است که حالا دنیا از ما انتظار بیشتری دارد.»
دبیرکل فدراسیون حمل‌ونقل و لجستیک ایران فواید این اتفاق را فراتر از بحث اقتصادی می‌داند و تصریح می‌کند: «روشن است که هرچقدر بتوانیم زیرساخت‌های حمل‌ونقل ترکیبی را کامل‌تر کنیم، به نفع اقتصاد ما خواهد بود، اما در برخی مناطق ارتباط ریلی ما قطع است که باید در این نقاط اولویت را به جاده بدهیم.»
اگر طرح بندرهای خشک اجرایی شود، جاده‌های ما خلوت‌تر خواهد شد و تأثیر خود را بر کاهش تلفات رانندگی و محیط‌زیست خواهد گذاشت.»
او ادامه می‌دهد: «اگر این بندرهای خشک مثلاً در همان تبریز احداث شود، حتی اگر همه مسیرها ریلی نباشد، می‌توان بار را از طریق جاده به آذربایجان رساند و برخی هم با ریل مستقیم به ترکیه، عراق، ارمنستان یا دیگر مسیرها.»
عیقرلو جلوگیری از اتلاف وقت را دستاورد بزرگ این طرح می‌داند و می‌گوید: «اگر کالا به جای بندرهای تر در بندرهای خشک ترخیص شود، معانی بسیاری خواهد داشت. به جای اینکه بار را در بندرعباس تحویل بگیریم، در تبریز تحویل می‌گیریم و دوباره همه را از همان‌جا برمی‌گردانیم. فقط تصور کنید این روش چقدر مفید خواهد بود.» او تأکید می‌کند: «اکنون، رانندگان مسیری حدود چندهزار کیلومتر را خالی می‌روند و دوباره کانتینر خالی را برمی‌گردانند، در صورتی که اگر بار در این مسیر با ریل حمل شود، بهره‌وری بسیار بالا خواهد رفت.»
دبیرکل فدراسیون حمل‌ونقل و لجستیک ایران می‌گوید: «البته، من الان درباره ترانزیت حرف می‌زنم. به نظرم باید بندرها خالی باشند و فقط قطار بارها را به مناطق قطب برساند. امروز، این جمعیت در بندرعباس فقط به دنبال یک کامیون و کانتینر است. در صورتی که این کار انجام شود، بر کاهش هزینه و زمان تا حد چشمگیری تأثیر خواهد گذاشت.»
او شرایط آب‌وهوایی متفاوت در بندرهای خشک را در مقایسه با بندرهای تر به عنوان یکی از مؤلفه‌های مهم در تسریع و کیفیت حمل مطرح می‌کند و می‌افزاید: «آب‌وهوای مناطقی که به عنوان بندرهای خشک دیده می‌شوند، با آب‌وهوای بندرعباس مقایسه‌کردنی نیست. آب‌وهوای بندرهای خشک اغلب رطوبت بسیار کمتری دارد. به عبارت دیگر، استهلاک ندارد. انرژی کمتری صرف می‌شود و شبانه‌روز می‌توان کار کرد.»
البته، عیقرلو تأکید می‌کند که باید ظرفیت‌های موجود را در نظر گرفت. او معتقد است: «باید ببینیم هر منطقه‌ای چه نیازهایی دارد، چه میزان از کالاهای صادراتی یا وارداتی در آن منطقه وجود دارد. اگر قرار باشد بارهای صادراتی به بندرهای خشک برسد و همه کارها آنجا انجام شود، باید بندر خشک را یک قطب لجستیکی در نظر بگیریم و این موضوع مهمی است.»
او ادامه می‌دهد: «باز هم تأکید می‌کنم که باید به این موضوع بیشتر دقت کنیم و ببینیم ظرفیت‌ها و نیازهای ما چیست. شاید برخی از بندرهای خشک واقعاً در بخش صادرات چندان مؤثر نباشند؛ به‌عکس، برای واردات مهم باشند. باید نوعی نقشه راه داشته باشیم. اگر همه چیز را در بهترین حالت انجام دهیم، عالی خواهد بود.»
او از مشکلات فعلی حمل‌ونقل هم سخن به میان می‌آورد و می‌گوید: «شما در نظر بگیرید که ناوگان ما چقدر معطل می‌شود. باید بروند تا بندرعباس و بارشان را بیاورند. در صورتی که اگر بندر خشک باشد، همان‌جا منتظر می‌شوند و بندر اعلام می‌کند که مثلاً فلان قطار رسیده و بارها برای فلان منطقه است. بار را از بندر خشک می‌گیریم و این بسیار مناسب‌تر است.»
دبیر کل فدراسیون حمل‌ونقل و لجستیک ایران دستاوردهای دولت یازدهم را در این بخش بسیار مناسب توصیف می‌کند و می‌گوید: «عمده این مباحث قبلاً در انجمن کشتیرانی و خدمات وابسته بررسی شده است، اما آن زمان اراده‌ای بر این امر نبود. خوشبختانه، این دولت این کار را انجام داد و من فکر می‌کنم این همان تدبیری است که شعار دولت بود و مردم هم به همان رأی دادند. این دولت سعی کرد از دانش موجود بهترین استفاده را بکند. فکر می‌کنم آنچه در این بخش محقق یا پیگیری شده، از دستاوردهای دولت یازدهم است.»
نظرات بسته شده است.