ریاست بعدی سازمان بنادر و دریانوردی با کیست؟
سی نیوز– مقاله‌ای که پیش‌رو دارید، بازنشر یادداشتی است از روزنامه «اقتصاد سرآمد» به قلم ایرج گلشنی که به تحلیل و بررسی چالش‌ها و پیامدهای تغییرات مدیریتی اخیر در سازمان بنادر و دریانوردی می‌پردازد.
روزنامه اقتصاد سرآمد– ایرج گلشنی – همانطور که پیش تر نیز در روزنامه دریایی اقتصادسرآمد به این موضوع پرداختیم، کناره‌گیری صفایی از سمت ریاست سازمان بنادر و دریانوردی که قابل پیش‌بینی هم بود، اتفاق افتاد تا جایی که وزیر برای جانشینی وی پیش بینی لازم را نکرده بود.با مرور سرگذشت سازمانی صفایی و در نظر گرفتن رفتار و گفتار و صدالبته شعارها و آمارهای وی- قابل پیش بینی بود که با خانم صادق تا نخورد. صادق که خود روحیه‌ای مستقل و سخت دارد تا جایی که می‌توان آن را به غرور سازمانی تشبیه کرد. «تنها وزیر زن کابینه پزشکیان» به هر روی، بر اساس دانش رفتار سازمانی و آموزه‌های حوزه نیروی انسانی در دانش مدیریت، به زبان ساده می توان گفت که روحیه و رویه مشابه در یک سازمان به هم نمی‌خورد و نمی توانند کنار هم قرار بگیرند و با هم کار کنند و این برای ما معلوم می‌کرد که صفایی و صادق با هم کار نخواهند کرد.
دولت‌های قبلی و حالا در دولت چهاردهم نشان داده‌اند که حداقل در حوزه فعالیت‌های دریایی دستشان خالی است و این را می‌توان مستند کرد به سپردن مسئولیت دریایی به کسانی که تازه با الفبای دریا در حال آشنا شدن هستند.
این دولت از داشتن متخصصان هم فکر و هم حزبی در جاجای مسئولیت‌ها، دستش خالی است و پناه آوردن به داشته‌های احمدی نژاد و روحانی و رییسی نماد و نشان این نکته است که در بخش دریایی هم نمود و بروز قوی‌تری دارد که اگر داشت، با پیش‌بینی و برنامه قبلی اقدام به حذف محترمانه و جایگزینی به موقع نفرات می‌کرد تا با جنگ به کار صفایی پایان ندهد و با سرپرستی، سازمان را در بود و نبود قرار ندهد.
سه ماه فرصت
بر اساس قانون، سرپرست حداکثر سه ماه می‌تواند سر کار باشد و بعد از آن وضعیت کرسی ریاست باید تعیین تکلیف شود.
اکنون سعید رسولی سرپرست شده است و ممکن است که او در ادامه حکم ریاست هم دریافت کند. معمولا هم چنین است.
اما در عرصه فعالیت‌های دریایی و متناسب با سازمان بنادر و دریانوردی، نخبگان دیگری هستند که می‌توانند نامزد این پست شوند که ممکن است خود اذعان کنند و یا روزنامه دریایی اقتصاد سرآمد بر اساس شنیده‌ها و اشارات اهلش، به آن اشاره کند.
مسعود پل مه؛ گزینه ارشد
مسعود پل مه، یکی از چهره‌های نخبه و کارکشته دریایی است که می‌تواند جایگزین بسیار مناسبی برای ریاست سازمان بنادر و دریانوردی باشد. مهم ترین دلیل ما این است که پل مه، علاوه بر خوش نامی در بین اهالی دریا، فردی است با افکار راهبردی و به شدت پای بند برنامه‌ریزی است. ضعف بزرگی که سازمان بنادر داشت و هرگز نتوانست آن را رفع کند، ضعف در برنامه‌ریزی بود. پل مه می‌تواند این معضل بزرگ را حل و فصل کند.
محمد راستاد؛بازنشسته کارکشته
دیگری محمد راستاد است که سابقه قابل قبولی در ریاست سازمان بنادر و دریانوردی دارد. گرچه عمر ریاست وی چندان نپایید که به افکار بلندمدت خود جامه عمل بپوشاند،؛ اما دو ویژگی برجسته دارد: یکی این که به دانش دریا مسلط است و دیگری این که تجربه کار در سازمان را دارد. بررسی ما از سابقه راستاد در سازمان با گفت و شنود با اهالی دریا نشان می دهد که وی مورد احترام است و جز نقدهای مرسوم سازمانی، ثلمه‌ای به اخلاق و رویه رفتاری وی وارد نیست. این است که با تکرار پست ریاست می‌تواند ثمربخش باشد. البته وی خود را بازنشست کرده است و این که بتوان یک بازنشسته را به کار برگرداند یا نه، بستگی به اراده دولت یا وزیر راه و شهرسازی دارد.
سعیدرسولی؛سرپرست مدعی ریاست
رسولی که هم اکنون سرپرست است، می‌تواند رییس سازمان بعدی باشد؛ اما بجز مدیریت ریل پایه در حوزه عملکردی ایشان سابقه روشنی در حوزه دریایی از وی در دسترس نیست که بتوانیم در این نوشتار اشاره کنیم. اما همین که برای سرپرستی مورد نظر صادق قرار گرفته است، می‌تواند نماد و نمودی از ریاست وی باشد.
محمدرضا الهیار گزینه دیگر!
محمدرضا الهیار در دولت روحانی و در دوره راستاد، عضو هیات عامل و معاون مهندسی و توسعه امور زیربنایی سازمان بنادر و دریانوردی بود. وی سپس حکم مشاورمدیرعامل سازمان بنادر و دریانوردی در حوزه برنامه ریزی و امور عمرانی را در زمان علی اکبر صفایی از آن خود کرد. هرچند در این پست و سمت نتوانست ردی از خود در دولت رییسی به جا بگذارد شاید هم یک حکم فرمالیته‌ای بوده!
رویه صفایی
مخالفت صفایی با برخی موارد خاص –مانند مخالفت با مرحوم رییسی در تقویت شورای عالی صنایع دریایی- و یا توقع وی برای گسترش سازمانی و نیز به کارگیری افراد قد و نیم قد در سمت های گوناگون و حذف نخبگان از اطراف خود، از وی فردی با استبداد سازمانی ساخته بود و معلوم بود که نمی تواند با اراده و خواست صادق حرکت کند. بنابراین کسانی که نامزد ریاست سازمان می‌شوند و یا رسانه‌ای مانند روزنامه دریایی اقتصادسرآمد به آن ها اشاره می کند، بهتر است قبل از هر چیز رویه رفتارسازمانی خود با صادق را بررسی کنند که دو پادشاه در یک اقلیم نمی‌گنجد.
آن چه می‌تواند در برابر رویه و رفتار سازمانی صادق و امثال ایشان، رو به جلو حرکت کند، «داشتن برنامه و دفاع و حرکت بر اساس برنامه» است؛ چیزی که صفایی نداشت و بر اساس منویات شخصی و اقدامات روزمره پیش می رفت و به طور طبیعی این نمی‌تواند با رویه علم گرای دولت چهاردم جور در بیاید.
سرعت عمل صادق در انتخاب رییس سازمان بنادر و دریانوردی، نشان خواهد داد که می داند چه کند و اگر این مساله به تاخیر بیفتد، ثابت می‌کند که صادق، چیزی ندارد جز پٌز عالی و جیب خالی.
نظرات بسته شده است، اما بازتاب و پینگ باز است.