فاصله بنادر ایران با استانداردهای جهانی در پذیرش سوخت‌های سبز ؛ وقتی زیرساخت‌ها هنوز عقب‌مانده‌اند!
سی نیوز -* گزارش تحلیلی– با پیشرفت‌های اخیر در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر و سوخت‌های پاک، صنعت کشتیرانی در حال گذار به سمت استفاده از سوخت‌های پایدار است. در این راستا، انجمن بین‌المللی بنادر و بندرگاه‌ها (IAPH) و برنامه اقدام اقلیمی بنادر جهان (WPCAP) ابزاری به نام سطح آمادگی بندر برای سوخت‌های دریایی (PRL-MF) را توسعه داده‌اند. این ابزار به بندرها کمک می‌کند تا قابلیت‌های خود را برای پذیرش کشتی‌هایی که از سوخت‌های جدید استفاده می‌کنند، ارزیابی کنند.
جزئیات ابزار PRL-MF
ابزار PRL-MF به بندرها این امکان را می‌دهد که از طریق یک چارچوب کلی، میزان آمادگی خـود را در پذیرش کشتی‌های جدید بر اساس سوخت‌های دریایی ارزیابی کنند. این ابزار شامل ۹ سطح مختلف است که از فاز تحلیل اولیه تا قابلیت عملیاتی کامل متغیر می‌باشد. هر سطح دارای معیارهای خاصی است که عملکرد و آمادگی بندر را تعیین می‌کند
با توجه به نیاز روزافزون به سوخـت‌های پاک و پایدار، بندرها در سراسر جهان باید در جهت بهبود قابلیـت‌های خود اقدام کنند. پیاده‌سازی ابزار PRL-MF می‌تواند به بندرها کمک کند تا به سرعت به تغییرات نیاز بازار پاسخ دهند و برنامه‌ریزی بهتری برای پذیرش کشتی‌های مجهز به سوخت‌های جدید داشته باشند. این امر نه تنها به بهبود وضعیت بندرها کمک می‌کند بلکه می‌تواند به افزایش تعامل با شرکت‌های کشتیرانی نیز منجر شود.
در ایران، با وجود اینکه پتانسیل های زیادی برای پیشرفت در بنـادر وجود دارد اما شاهد اقدامات عملیاتی، منسجم و یکپارچه جهت حرکت به سوی بنادر نوین نیستیم که انتظار می رود دولت جدید با رویکردی مناسب بدنبال اصلاحاتی عمیق در این زمینه باشند.
فرصت‌های پیش رو برای پذیرش سوخت‌های دریایی
- اجرای پایلوت در بنادر بزرگ: بنادر مهمی مانند شهید رجایی و چابهار می‌توانند به عنوان اولین نقاط آزمایشی برای بهره‌برداری از این ابزار انتخاب شوند. این پروژه‌ها می‌توانند به تدریج به دیگر بنادر نیز توسعه یابند.
- سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های تخصصی: برای سوخت‌های جدید مانند LNG، آمونیاک یا سوخت‌های زیستی، بنادر نیاز به تجهیزاتی همچون مخازن و تأسیسات ویژه دارند. دولت باید با ارائه تسهیلات مالی، بخش خصوصی را برای سرمایه‌گذاری در این زمینه تشویق کند.
- ارتقای نیروی انسانی: بدون نیروی انسانی متخصص، بهره‌برداری از فناوری‌های جدید ممکن نخواهد بود. برگزاری دوره‌های آموزشی و کارگاه‌های تخصصی می‌تواند به این نیاز پاسخ دهد.
- توسعه همکاری‌های بین‌المللی: همکاری با کشورهای پیشرو در این زمینه، به بنادر ایران کمک می‌کند تا از تجربیات جهانی استفاده کرده و سریع‌تر به اهداف زیست‌محیطی خود دست یابند.
- تسهیل قوانین و سیاست‌گذاری‌ها: دولت باید با تدوین قوانین و سیاست‌های حمایتی، از پیاده‌سازی این طرح‌ها حمایت کند. این سیاست‌ها می‌توانند شامل تسهیل فرآیندهای گمرکی و ایجاد بسته‌های تشویقی برای جذب سرمایه‌گذاران خارجی باشند.
در نهایت باید گفت ، اگرچه ایران هنوز فاصـله زیادی با استفاده گسترده از سوخت‌های پایدار و تکنولوژی‌های نوین بندری دارد، اما با برنامه‌ریزی دقیق و همکاری بخش‌های مختلف می‌تواند به سمت این هدف حرکت کند.
نظرات بسته شده است.