رقابت ایران و ترکیه در سهم گیری از انتفاعات کریدور میانی

یکی از محورهای ایجاد نظم نوین جهانی که همواره در بیانات رهبر معظم انقلاب نیز بارها به آن اشاره شده است، پدیده ی کریدورها است. نه تنها در ایران بلکه در کشور های همسایه نیز، رفته رفته مسئله کریدورهای استراتژیک بین‌المللی (اعم از شمال ـ جنوب و شرق ـ غرب) به مهمترین موضوعات حوزه ژئواکونومی و ژئواستراتژیک تبدیل شده‌اند.

مشخص است با توجه به ظرفیت مهم اقتصادی و امنیتی کریدورها در تحولات فرامنطقه‌ای که می‌تواند منافع اقتصادی قابل‌توجهی نیز برای کشورمان داشته‌ باشد، بایستی به صورت ویژه به این مسئله و ابعاد مختلف آن پرداخته شود. البته باید به این موضوع توجه کرد که صرف انتفاعات اقتصادی کشورها در توسعه کریدور ها مدنظر نیست، چرا که دامنه موضوع حتی به مناقشات بزرگ ژئوپولیتیک و بازتعریف جایگاه جمهوری اسلامی ایران در جهان خواهد رسید.

با توجه به اینکه بیش از 80 درصد حجم تجارت در دنیا از مسیرهای دریایی صورت می‌پذیرد و سهم کریدورهای زمینی کمتر از 20 درصد است، مشخص است که حفظ امنیت مسیرهای دریایی به دلیل چالش های امنیتی در حوزه تنگه مالاکا از سوی آمریکایی ها، برای کشوری مثل چین که در عمل به قدرت بزرگی در صحنه اقتصاد دنیا تبدیل شده و درصدد تعریف این توان و ظرفیت اقتصادی به قدرتی سیاسی و نظامی است، از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود. در همین راستا تغییر موازنه در دریاها و باز تعریف کریدور های زمینی برای این کشور از اهمیت بالایی برخوردار است.

چینی‌ها برای دستیابی پایدار به انرژی و بازارهای مصرف جدید، به‌دنبال مسیر جایگزین بودند و در نتیجه به شاهراه‌های زمین‌محور روی آوردند که امروزه از این ایده به‌عنوان کمربند اقتصادی راه ابریشم (اتصال زمینی شرق به غرب) جدید یاد می‌شود.

همان‌طور که در تصویر پایین قابل مشاهده است، عملاً سه شاخه زمینی مختلف در شاهراه ابریشم جدید جلب توجه می‌کند؛ مسیر زردرنگ از شمال و دو مسیر قرمزرنگ که به‌ترتیب از (آسیای میانه و دریای خزر) و شرق به غرب ایران عبور می‌کنند. اگر با نگاه صرفاً اقتصادی به شاخه‌های قرمزرنگ نگاه کنیم کریدور زمینی میانی (شاخه شمالی )، مسیر پرپیچ‌وخم‌تری را طی می‌کند و حتی قسمتی از این مسیر زمینی باید از دریای خزر عبور کند تا به کشور آذربایجان برسد.

همچنین در این مسیر چالشهایی در خصوص عبور از کشور ارمنستان برای اتصال به ترکیه وجود دارد، اختلاف مرزی بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان نیز ابهامات در این خصوص را تشدید کرده است.

بر این اساس، مسیر زمینی سرخس تا مرزهای استان آذربایجان غربی (شاخه جنوبی کریدور میانی) به هیچ عنوان با این چالش ها روبه‌رو نیست. اما نکته ای که در این خصوص وجود دارد و عملا کریدور شاخه جنوبی کریدور میانی را کمرنگ کرده است، اقدامات سلبی و ایجابی رقبای منطقه ای (ترکیه و روسیه) در توسعه کریدور های رقیب کریدور مذکور است.

گفتنی است در طرح نوین راه ابریشم قرار است با توجه به مناقشات میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان، مسیر کریدور میانی (شاخه شمالی) از جمهوری آذربایجان، ایران و ترکیه عبور کند و عملا کشور ارمنستان از کریدور حذف خواهد شد (خط نقطه چین آبی رنگ).

نکته ای که در اینجا باید همواره مورد توجه قرار گیرد، نگاه همه جانبه و کلان تر به موضوع توسعه کریدور ها خصوصا توسعه کریدور میانی است. به بیانی دیگر توسعه کریدور ها اگرچه در ظاهر می تواند انتفاعات اقتصادی برای کشور داشته باشد اما همواره در هر فرصتی تهدید هایی نیز نهفته است.

لازم به ذکر است توسعه کریدور میانی که از ترکیه عبور می کند، طبیعتا منجر به تقویت اقتصادی رقبای منطقه ای (مثل ترکیه) خواهد شد. همچنین این موضوع می تواند در آینده مخاطرات امنیتی برای یکپارچگی کشور ما داشته باشد. دقیقا به همین دلیل است که توسعه کریدورها دارای ابعاد مختلفی است و نمی شود صرفا انتفاعات اقتصادی آن را مورد توجه قرار داد و از سایر ابعاد آن چشم پوشی کرد.

به گزارش تسنیم، در نهایت نکته ای که به صراحت می توان بر آن تاکید کرد این است که نباید از ظرفیت برنامه توسعه هفتم در حوزه ی حل و فصل چالش های مرتبط با کریدور های اقتصادی امنیتی غفلت کرد.