چالش سوخت کم سولفور

یادداشت

سازمان جهانی دریانوردی (IMO) برای کاهش انتشار اکسید های سولفور (SOx) از کشتی ها در سال 2005 میلادی ضمیمه ششم کنوانسیون بین المللی مارپل (جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتی ها) را به اجرا در آورد. پس از آن، محدودیت ها نسبت به محتوی اکسید های سولفور به تدریج تشدید پیدا کرد.

بر اساس قانون 2020،سقف محتوی سولفور در سوخت دریایی که از سوی کشتی ها مورد استفاده قرار می گیرد، 0.5 درصد یا کمتر از 0.5 درصد است. در پایان نشست کمیته فرعی جلوگیری و واکنش به آلودگی (PPR) سازمان جهانی دریانوردی، بر روی پیش نویس دستورالعمل های اجرای پایدار محدودیت سولفور 0.5 درصد تحت ضمیمه ششم کنوانسیون مارپل، توافق به عمل آمد. این دستورالعمل به همراه دستورالعمل های مربوطه دیگر، یک بسته جامع از ابزارهای جدید و به روز است که به صنعت کشتیرانی و دست اندرکاران آن کمک خواهد کرد تا بتوانند این قانون را به طور مؤثر و موفقیت آمیز به اجرا درآورند. در سایت IMO جزئیات این دستورالعمل به طور کامل تشریح شده است.

بدون شک شرکت های کشتیرانی کوچک که از سرمایه کمتری برخودارند، با چالش های بیشتری در این مسیر روبه رو خواهند شد، شاید آنها مجبور به خارج کردن برخی از شناورهای خود از گردونه بازار شوند. باید توجه نمود که ارائه توصیه های خاص به شرکت های کشتیرانی کوچک در حیطه وظایف IMO نیست، این سازمان یک نهاد قانون گذار است. راه حل های مطابقت با قانون سوخت 2020 یک تصمیم تجاری است که قطعاً باید از سوی مالکان اتخاذ شود. اما پیشنهاد ما به صورت کلی این است که شرکت ها و مالکان کشتی شرایط خود را به دقت بررسی کنند و تلاش خود را در جهت انتخاب بهترین گزینه معطوف سازند، چرا که الزامی در انتخاب راه حل برای مالکان وجود ندارد.

البته زمزمه هایی درخصوص تولید سوخت کم سولفور در همکاری با شرکت‌های دانش‌بنیان و استقرار فنّاوری تولید سوخت کم سولفور در کشور نیز شنیده می شود. در این باره بنا به گفته محسن فاخری، مدیرعامل شرکت سوخت‌رسانی و خدمات کشتیرانی ستاره قشم پروژه سوخت رسانی(بانکرینگ) بندر سلخ قشم، با صدور تصویب‌نامه خاص هیات وزیران به مرحله اجرا درآمده است. آنگونه که مطلع شدیم این پروژه در ۵ کیلومتری بندر صیادی سلخ واقع در جزیره قشم و با موقعیت مناسب و فاصله ۵ مایلی با خلیج‌فارس احداث شده و به‌صورت ویژه برای سوخت‌رسانی به شناورهای ناوگان در نظر گرفته شده است.

البته ناگفته نماند که در کنار این مهم، الزامات بین‌المللی ۲۰۲۰ سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO) در خصوص سوخت کم سولفور نیم درصد به مانعی برای راه‌اندازی کامل این پروژه بدل شده است که علت این امر نیز فقدان زیر ساخت‌های لازم برای تولید انبوه سوخت کم سولفور است. درواقع ایجاد زیرساخت‌های لازم جهت تولید سوخت کم سولفور، نیازمند سرمایه‌گذاری سنگین مجدد به همراه انتقال فنّاوری و تجهیزات است که در شرایط و محدودیت‌های فعلی، دستیابی به آن زمان بر است.

پیش بینی ها تاکنون حکایت از آن دارد که گزینه سوخت با سولفور پایین، انتخاب بخش اعظمی از مالکان خواهد بود. با این وجود اخیراً اخباری مبنی بر افزایش تمایل مالکان و خطوط کشتیرانی به نصب اسکرابرها نیز به گوش می رسد. نکته قابل توجه اینکه فرصت زیادی باقی نمانده و مالکان باید کمی شتاب به خرج دهند.

تولید و انتشار اختصاصی: سی نیوز

لینک کوتاه: https://seanews.ir/45306