گفت و گو با عضو هیأت مدیره انجمن مهندسی دریایی ایران
گره‌گشایی اعضای انجمن مهندسی دریایی در ۲۴ اسفند
روزنامه اقتصاد سرآمد
انجمن ها، گروهی با تخصص، اهداف و رویکرد مشخص هستند که پیشبرد و پیگیری برنامه ها و طرح های مربوط به جمعیت ذینفع خود را تسهیل می کنند. مهمترین ویژگی اعضای انجمن، داشتن انگیزه همسان می باشد که بر بستر اساسنامه و ساختار مورد توافق اعضا، منافع مادی و معنوی آنها را پیگیری می کند.
انجمن مهندسی دریایی ایران در پاسخ به نیازهای گسترده علمی، پژوهشی، آموزشی جامعه دریایی ایران در سال ۱۳۷۷ پایهریزی گردید و سالیانی همراه با توفیق را پشت سر گذاشته است؛ ولی در سالهای اخیر، علاوه بر پاندمی کرونا، عوامل عدیده دیگری چون اختلافات هیأت مدیره و بی انگیزگی اعضای آن و عدم حضور آنها در انجمن و جلسات، مسائل کارکنان انجمن، مشکلات مالی و … چراغ انجمن را کم سو و بی‌فروغ کرده است.
آیا انتخابات پیشرو در ۲۴ اسفندماه گره از مسائل این انجمن باز خواهد کرد؟ در گپ و گفتی با دکتر محمد مونسان، عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی شاهرود و هیأت مدیره انجمن مهندسی دریایی ایران، به وضعیت انجمن و راه‌کارهای برون رفت از گرداب مسائل آن، پرداخته شد. وی علیرغم پیچیدگی های مسائل کنونی، بر آن امید است که انجمن، به کلام حافظ شیرین سخن، روزی دیدار آشنا را باز می بیند.
ضمن سپاس از وقتی که در اختیار ما قرار دادید، بفرمایید وضعیت انجمن مهندسی دریایی ایران را چگونه برآورد می کنید؟
محمدمونسان: متأسفانه بعد از آن کشمکشهای ۵ تا ۶ ساله بین دو گروه که ادعای مالکیت انجمن را داشتند، باید معترف بود که انجمن از آن زمان تا حالا، وضعیت خوبی را پشت سر نمی‌گذارد و از روال منطقی خارج شده و نتوانسته وظایف قانونی و منطقی خودش را انجام دهد.
در حال حاضر، مهم ترین معضلهای انجمن را چه می دانید؟
محمد مونسان: دو مسئله را می توان مهم ترین معضل انجمن قلمداد کرد؛ نخست، اعضای هیأت مدیره انجمن و دوم، کارکنان انجمن.
درخصوص اعضای هیأت مدیره سه مشکل عمده وجود دارد؛ مشکل اول، عدم حضور اعضای هیأت مدیره در تهران است که اغلب این اعضا مانند خودم، ساکن شهرستان‌های دور از تهران هستند و امکان حضور در تهران را ندارند؛ دوم، عدم انگیزه برخی از اعضای هیأت مدیره که مشخص نیست با چه انگیزهای عضو هیأت مدیره شدند که هیچ همراهی برای حل مسائل انجمن از سوی آنها مشاهده نمی شود و سوم اینکه غالب اعضای هیأت مدیره متأسفانه در حوزه های مختلف صنایع دریایی صاحب نظر نبوده و نمی‌توانند نظر و ایده‌ای برای پیشبرد امور و حل مسائل صنایع دریایی ارائه کنند. در صورتی که یکی از وظایف اعضای هیأت مدیره این است که بتوانند برای توسعه دریامحور، صنایع دریایی و مناطق ساحلی، صاحب رأی و ایده نو باشند.
شما گفتید معضل دوم، کارکنان انجمن هستند؛ این نكته را بیشتر توضیح دهید.
محمدمونسان: درباره معضل دوم؛ باید بگویم که مهم ترین و اصلی ترین معضل انجمن کارکنان آن هستند. این انجمن قبلاً هفت کارمند استخدام شده رسمی داشته که به مرور زمان به پنج نفر کاهش یافته است. با توجه به اینکه انجمن های علمی در ایران در واقع NGO هایی هستند که پشتوانه مالی نداشته و اعانه بگیر سازمان ها هستند، تأمین حقوق و مزایای این کارمندان معضل بزرگی است. ما بررسی کردیم و متوجه شدیم که دیگر انجمن های علمی در کشور معمولاً با یک یا حداکثر دو کارمند تمام وقت و استفاده از ظرفیت های دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری امور خود را پیش می برند. اگر همایشی برگزار کنند با سپردن آن به دانشگاه های مختلف و در صورت برگزاری نمایشگاه با واگذاری آن به یک شرکت پیمانکار و برعهده گرفتن نقش نظارتی، حداقل مداخله در کار اجرایی را دارند و اصلاً به تعداد زیاد کارمند نیاز ندارند.
متاسفانه در یک اشتباه فاحش در سنوات گذشته، همین‌طور کارکنان انجمن را بی دلیل افزایش داده اند، گویا که این انجمن یک بنگاه اقتصادی بزرگ است و اشتباه بعدی این بوده که حق بیمه کارکنان انجمن بدون آن که قرارداد مشخصی داشته باشند (مثلا قرارداد ۶ ماهه یا یک ساله)، پرداخت شده است و لذا بر اساس قانون وزارت کار، عملاً سی سال در استخدام انجمن هستند که این مسئله معضلات بزرگی را ایجاد کرده است. در حال حاضر انجمن مجبور به تأمین حقوق و مزایای این پنج نفر است که بالغ بر ۶۰ میلیون تومان در هر ماه می شود و این در صورتی است که خود اعضای هیأت مدیره نه تنها یک ریال دریافت نمیکنند بلکه برای رفت و آمد به پایتخت باید از جیب خودشان هزینه کنند و انجمن قادر به تأمین این هزینه نیست.
مشکل بعدی در ارتباط با کارکنان این است آنها کوچک‌ترین همکاری ای برای رفع این مشکل نمی کنند. با توجه به اینکه انجمن بعضاً قادر به تأمین حقوق کارکنان حتی بعضا تا هشت ماه نبوده است، با پیگیری اینجانب و یکی از اعضای هیات مدیره، شرکت های صدرا، موسسه رده بندی آسیا و موسسه رده بندی ایرانیان، لطف کردند و پذیرفتند که هرکدام از آنها یکی از کارکنان انجمن را جذب کنند ولی متاسفانه هیچکدام از کارکنان انجمن حاضر به انتقال نشدند. این کارکنان همکاری نمیکنند چراکه بنا به عادت سالیان گذشته که کار نکردند و حقوق گرفتند، همچنان حاضر نیستند در ازای حقوقی که می گیرند کاری متناسب انجام دهند.
مسئله دیگر این است که تردد کارکنان در انجمن ثبت نمی شود و ساعت تردد و حضورشان معلوم نیست و حتی اگر معلوم باشد یک انجمن علمی فعالیت چندانی ندارد که پنج نفر بخواهند در آن فعالیت کنند؛ یعنی، اگر حتی حضور تمام وقت هم داشته باشند عملاً بیکار هستند و این کارکنان می‌دانند چنانچه به شرکت دیگری منتقل شوند باید نسبت به حضور منظم و انجام کار معین متعهد باشند. همچنین طی ۵ سال کشمکش و تعطیل بودن انجمن، همه حقوق، مزایا و بیمه آنها پرداخت شده و به این شرایط عادت کردند.
نظر شخصی بنده این است که این حقوق حلال نیست؛ چراکه حقوق مابه ازای کار متناسب و واقعی معنا دارد. من خودم به شخصه هرگز حاضر نیستم چنین نانی را که کوچک‌ترین رضایت کارفرما و جامعه دریایی در آن نیست بر سر سفره خانواده ببرم. کارکنان انجمن علیرغم آن که می‌دانند کاری برای انجام وجود ندارد، طلب حقوق و مزایا می کنند و حتی عیدی و پاداش هم می‌خواهند که این مسئله باعث بی انگیزگی مضاعف هیأت مدیره انجمن شده است. از آنجاکه جذب اعتبار از سازمانها برای انجمن، تنها صرف حقوق و مزایای این کارکنان می شود لذا سازمانها را نیز برای مساعدت بی انگیزه کرده است.
باید بگویم شرایط به گونه ای شده است که کارکنان انجمن عملا در حال باج گیری از هیات مدیره هستند و با توجه به قوانین وزارت کار، نیاز به یک تیم حقوقی قوی هست تا اقدام مناسب صورت بگیرد که متأسفانه هیأت مدیره جدید و هیات مدیرههای قبلی همتی در این خصوص نداشتند و با توجه به عدم همکاری کارکنان برای انتقال به سایر ارگانها، باید گفت که این شرایط، همچنان استخوان لای زخم انجمن باقی خواهد ماند. ما هر دفعه که جلسات هیات مدیره را برگزار کردیم ۹۰ درصد مباحث، به‌جای بحث در مورد مسائل روز جامعه دریایی، درباره تامین حقوق کارکنان میگذشت و واقعا کلافه کننده بود. واقعا سنگی را که دورههای پیشین انجمن در چاه انداختند حالا نمی‌توان به هیچ روشی از چاه درآورد.
شنیدیم که کارمندان انجمن سال گذشته در زمان برگزاری همایش صنایع دریایی اعتصاب کرده بودند. آیا درست است؟
محمدمونسان: بله متأسفانه، کارکنان علیرغم دریافت حقوق و مزایای خود طی سالهایی اخیر که انجمن نیمه تعطیل بوده است، در سال گذشته که اجرای یک همایش دریایی برنامه ریزی شد، همه کارکنان به صورت هماهنگ در چند هفته مانده به همایش اعتصاب کردند. با تصمیم هیات مدیره مجبور شدیم برای انجام کارها، دو نفر را از بیرون به کار بگیریم و خیلی به سختی افتادیم. بنده به عنوان دبیر علمی انجمن و دکتر دقیق به عنوان رئیس همایش مجبور شدیم فعالیت های زیاد و مضاعفی را انجام دهیم و وظایف کارکنان هم بر دوش ما افتاد.
خیلی تاسف برانگیز است که انجمن تمام این مدتی که بدون فعالیت حقوق و مزایای کارکنان خود را پرداخته است و بعد از شش سال عدم فعالیت بخواهد همایشی را برگزار کند، نیروی کارش اعتصاب کند. در حال حاضر هم یک نفر از کارکنان که کار نشریه علمی انجمن را انجام می داد (به عنوان یک کار حداقلی در ازای دریافت حقوق) به خاطر حقوق معوقه بازهم اعتصاب کردند و ما مجبور به استخدام پاره وقت فرد دیگری برای انجام امور نشریه شدهایم؛ یعنی ما علیرغم پرداخت بیمه و حقوق به کارمندان انجمن، برای کارهای معمول مجبوریم هزینه نیروهایی بیرون از مجموعه را بپردازیم. منظور من از باج گیری کارکنان همین است. آنها اصرار دارند که از یک درخت خشکیده، میوه تازه برداشت کنند.
کارکنان انجمن اصرار دارند که ملک انجمن فروخته شده و صرف حقوق و مزایای آنها شود. در سنوات گذشته، یک هیأت مدیره، یکبار بدوم مصوبه مجمع عمومی، ملک بزرگ‌تر انجمن را که در اختیار داشته است را فروخته و با خرید ملک کوچکتر، باقی پول را به عنوان حقوق به کارمندان پرداخته است. کارکنان الان نیز چنین انتظاری دارند. برخی از اعضای هیأت مدیره به درستی با این موضوع مخالف هستند. البته این موضوع شائبه ای را به وجود آورده که برخی از کارکنان که در کار ساخت و ساز ملک هستند، می خواهند ملک انجمن را تصاحب کنند.
تا زمانی که معضل کارکنان انجمن حل نشود، این انجمن نمیتواند بر روی پای خود بایستد و فعالیت معمول خود را انجام دهد. این مسئله به قدری پیچیده و غامض شده است که در برهه ای در هیأت مدیره پیشنهاد شد تا انجمن را ورشکست اعلام کرده و منحل کنند و انجمن دیگری با نام دیگری در حوزه صنایع دریایی راه اندازی کنند تا بتوانند معضل کارکنان را بدین روش حل کنند.
اما اینجا یک توصیه دوستانه من به کارکنان انجمن این است که شاید شرایط عجیب قانون کار پشتیبان عصیان گری های آنها باشد و برخورد حقوقی با آنها براحتی ممکن نباشد ولی باید بدانند که خوردن برخی پول‌ها تاوان دارد. همه چیز، قانون کار نیست، خدایی هم هست. انجمنی را که می‌توانست گرهی از معیشت مردم محروم ساحل نشین باز کند را گروکشی کرده و به ناحق به چالش کشیده اند.
چرا همایش صنایع دریایی در سال ۱۴۰۱ برگزار نشد؟
محمدمونسان: ما در سال ۱۴۰۰ علیرغم کرونا و اعتصاب کارکنان، همایش دریایی بیست و دوم را برگزار کردیم و قرار شد که تعدادی که براساس انتخابات میان دوره به اعضای هیأت مدیره اضافه شدند به فعال تر شدن انجمن کمک کنند. متأسفانه هیأت جدید علیرغم ادعای قبلی خود برای فعال شدن انجمن کمکی نکردند و برای همایش امسال اقدامی صورت نگرفت و که این خود ناشی از بی انگیزگی هیأت مدیره است که بالاتر گفته شد و اصلاً معلوم نیست با چه انگیزهای عضو شدند.
در سالهای اخیر حضور بسیار کمرنگی از اعضای هیأت مدیره در جامعه دریایی را شاهد بودیم، این امر را چگونه تحلیل می کنید؟
محمدمونسان: بله! درست است. همان‌طور که قبلاً گفته شد که یکی از مشکلات ما این است که اغلب اعضای هیأت مدیره هیچ گونه ایده‌ای برای حوزه‌های مختلف صنایع دریایی و توسعه دریامحور ندارند. در سالهای اخیر اتفاقات بزرگی مثل تدوین سند توسعه دریامحور، چشم انداز ۲۰ ساله، سند همکاری های ایران و چین، سند آمایش سرزمین، سفارشات جدید کشتی سازی، توسعه سواحل مکران و مباحث متنوع دیگری در حوزه توسعه دریامحور رقم خورده است که فرصتهای زیادی را برای ارائه نظرات هیأت مدیره فراهم آورد تا نقش فعالی داشته باشند؛ بتوانند مصاحبه های متعددی را با جامعه دریایی ترتیب دهند، اعضای جامعه دریایی را در کنار هم گرد آورند و به‌عنوان ایده پرداز در زمینه های مختلف فعالیت های دریایی ظاهر شوند که فقط دو سه نفر از اعضای هیات مدیره، تعدادی مصاحبه با اصحاب رسانه داشتند و بقیه در سکوت کامل بودند و هیچ گونه اظهارنظری در هیچ زمینه دریایی از آنها منعکس نشده است. به همین دلیل، باید کسانی در هیأت مدیره بیایند که حرفی برای گفتن و ایده ای برای ارائه در زمینه صنایع دریایی داشته باشند.
خود شما برای انتخابات بعدی حضور دارید؟
محمدمونسان: خیر، بنده به دلیل مشکلات شخصی و همچنین اعتقاد به اینکه اعضای هیأت مدیره باید در تهران ساکن باشند و یا بتوانند به صورت مداوم در آنجا حاضر باشند، نمی توانم در انتخابات آتی حاضر باشم.
بنابراین، شما چه کسانی را به عنوان کاندیدای انتخابات آتی پیشنهاد می کنید؟
محمدمونسان: به نظرم، کاندیدای انتخابات آتی باید سه مشخصه را داشته باشند. اول اینکه انگیزه برای حضور فعال در انجمن داشته باشند. دوم، ایدههای سازنده و خلاقانه در حوزه های مختلف صنایع دریایی داشته باشند و سوم ساکن تهران و یا شهرهای نزدیک به تهران باشند؛ به نحوی که امکان حضور و مشارکت در تمامی جلسات هیأت مدیره و حضور فیزیکی در انجمن را داشته باشند.
آیا امیدی به احیای انجمن مهندسی دریایی ایران دارید؟
محمدمونسان: بله، قطعاً! به شرطی که جامعه دریایی، از انجمن حمایت کنند و نخبگان جامعه دریایی برای فعالیت در انجمن مهندسی دریایی ایران وقت بگذارند و حضور داشته باشند.
تنظیم و بازنشر: سی نیوز
منبع: https://eghtesadsaramad.ir/Newspaper/item/109059
لینک کوتاه: https://seanews.ir/44712
نظرات بسته شده است.