موفقیت اولین برنامه آزمایشی حمل‌ونقل بین‌المللی دیجیتال(TIR)
به گزارش ایرنا از اکونومیک تایمز، هند و ایران به تازگی اولین انتقال آزمایشی یک حمل و نقل بی‌المللی کامل دیجیتال TIR (سیستم ترانزیت گمرکی بین‌المللی) را برای پیشبرد تجارت از طریق کریدور حمل‌ونقل بین‌المللی شمال-جنوب (INSTC) بین هند و روسیه با موفقیت به پایان رساندند. این کانتینر کمتر از یک روز پس از ورود به بندرعباس ایران اقدامت اداری آن انجام شد.
این سیستم تنها سیستم حمل و نقل جهانی است و این امکان را فراهم می کند تا کالاها از کشور مبدا، از طریق کشورهای ترانزیت، به کشور مقصد در محفظه های بار مهر و موم شده که توسط گمرک از طریق یک سیستم چندجانبه و متقابل به رسمیت شناخته شده، حمل شود. این ساده‌ترین و مطمئن‌ترین راه برای جابه‌جایی کالا از مرزهای بین‌المللی متعدد است که در زمان و هزینه برای اپراتورهای حمل‌ونقل و مقامات گمرکی صرفه‌جویی می‌کند.
به گفته یک مقام هندی، این پروژه آزمایشی کارایی حمل و نقل را به شکل کاملاً چندوجهی را نشان داد.
این مقام مسئول گفت: ضمانت نامه الکترونیکی به جای کارنه تیر صادر شد و کلیه پیام ها مانند پیش اظهارنامه از قبل به صورت الکترونیکی با عوامل دولتی و خصوصی مربوط به آن از جمله گمرک مبادله شد که تشریفات گمرکی در بنادر را سرعت دادند.
در بحبوحه تحریم‌های غرب علیه مسکو پس از حمله روسیه به اوکراین، کریدور شمال- جنوب حجم بیشتری از تجارت بین هند و روسیه را از طریق ایران تسهیل می‌کند.
شبکه بزرگراه‌ها، مسیرهای دریایی و ریلی به طول ۷۲۰۰ کیلومتر زیر نظر این کریدور کوتاه‌ترین مسیر ارتباطی بین روسیه و هند است. کارشناسان می گویند این مسیر هزینه حمل و نقل بین دو کشور را تا حدود ۳۰ درصد کاهش می دهد.
در حال حاضر بیشتر کالاهایی که از طریق ایران در این مسیر حمل می شود، محموله بین روسیه و هند است. خطوط کشتیرانی ایران در اوایل فروردین کارگروه عملیاتی توسعه حمل و نقل در امتداد کریدور شمال-جنوب تشکیل داده بودند.
این مسیر اقیانوس هند را از طریق خلیج فارس به دریای خزر و روسیه و شمال اروپا متصل می کند و کوتاه ترین مسیر ارتباطی را بین آنها ارائه می دهد.
همچنین برنامه هایی برای اتصال مسیر شمالی از طریق قطب شمال روسیه با کریدور شمال- جنوب برای حمل و نقل کالا وجود دارد.
بنای کریدور حمل و نقل شمال به جنوب در ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۰ بر اساس توافقنامه بین دولتی که بین روسیه، ایران و هند امضا شد، گذاشته شد. آذربایجان در سال ۲۰۰۵ به این قرارداد ملحق شد. این توافقنامه توسط ۱۳ کشور (آذربایجان، بلاروس، بلغارستان، ارمنستان، هند، ایران، قزاقستان، قرقیزستان، عمان، روسیه، تاجیکستان، ترکیه و اوکراین) به تصویب رسید.
این پروژه چند مسیر دارد: اروپای شمالی و غربی – فدراسیون روسیه، قفقاز – خلیج فارس (مسیر غربی). آسیای مرکزی – خلیج فارس (مسیر شرقی)؛ و دریای خزر – ایران – خلیج فارس (مسیر مرکزی).
نظرات بسته شده است.