بی بی سی گزارش می دهد؛ چرا اتیوپی محصور در خشکی نیروی دریایی و بندر تاسیس می‌کند
زمانی که اریتره در سال ۱۹۹۳ استقلال خود را بدست آورد، اتیوپی، همسایه این کشور ناگهان دریافت که به هیچ ساحلی دسترسی ندارد. از این رو در اقدامی منطقی نیروی دریایی این کشور را منحل کرد.
اما هم اکنون این کشور درحال بازنگری این تصمیم است و مانورهای اخیر این کشور در منطقه نشان می‌دهد که اتپوپی برای دستیابی به پایگاهی دریایی در حال بررسی اوضاع همسایگانش است.
به گزارش سی نیوز و به نقل از بی بی سی، ابی احمد، نخست وزیر اتیوپی، اخیرا در تلویزیون دولتی این کشور گفت: “ما قوی ترین نیروی زمینی و هوایی را در آفریقا ایجاد می‌کنیم …ما باید نیروی دریایی‌مان را در آینده بنا کنیم.”
این اظهارات او حاکی از بلندپروازی های این کشور برای ایجاد نیروی دریایی است، اما طرح های او برای دستیابی به چنین هدفی هنوز آشکار نشده است. تلاش اخیر اتیوپی برای بستن قراردادهایی با همسایگانش که به دریا راه دارند حاکی از آن است که برنامه‌هایی در راه است.
پشت پرده چیست؟
پس از جنگ مرزی شدید بین اتیوپی و اریتره که از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ طول کشید، فرصت زیادی برای اتیوپی پیش نیامده تا بتواند از بنادر اریتره همانند قبل استفاده کند. از این رو این کشور مجبور شده تا جایگزینی در این مورد پیدا کند.
اتیوپی اخیرا توافقی برای استفاه از بندر جیبوتی امضا کرده است. براساس این توافق این کشور در حال حاضر حدود ۹۵ درصد از واردات و صادراتش را از این طریق انجام می‌دهد.
روبا مگیرسا، مسئول کمپانی بارگیری و خدمات لجستیکی اتیوپی به بلومبرگ گفته است از آن جایی که نیروی دریایی چندین کشور خارجی در جیبوتی مستقر هستند، این مسئله باعث نگرانی اتیوپی شده است.
آمریکا، چین، ژاپن و فرانسه پایگاههایی نظامی در جیبوتی دارند.
آقای روبا گفته: “ما نگران هستیم که در آینده حتی جیبوتی خود نتواند درباره سرنوشتش تصمیم گیری کند و این مسئله کاملا برای اتیوپی یک تهدید بشمار می رود.”
به گفته آقای روبا یک نیروی دریایی می تواند همچنین به محافظت از یازده کشتی تجاری اتیوپی در دریای سرخ که منطقه ای “بسیار بی ثبات ” است، کمک کند.
این کشتی‌های تجاری در حال حاضر در جیبوتی مستقر هستند و از این کشور به بنادری در کشورهای حوزه خلیج فارس، چین، هند، کره، ژاپن، سنگاپور، آفریقای جنوبی و اندونزی می روند.
اتیوپی همچنین هنوز یک موسسه دریایی غیرنظامی دارد که همه ساله بیش از ۵۰۰ مهندس دریایی و افسر در رشته های فنی در آن جا آموزش می بینند.
ایجاد یک نیروی دریایی مستلزم سرمایه گذاری‌های مالی هنگفت، آموزش طولانی مدت نیرو و همچنین پایه گذاری یک پایگاه دریایی است.
از زمان روی کار آمدن دولت ابی احمد در اتیوپی، او برای دسترسی به بنادر سودان و با هدف کاهش هزینه بنادر، قراردادهایی را با این کشور امضا کرده است.
اتیوپی همچنین با جمهوری سومالی لند توافقی امضا کرده که به موجب آن به بندر بربرا دسترسی داشته باشد. براساس این توافق ، این کشور قصد دارد تا از مرزش به این بندر جاده‌ای احداث کند.
روابط نزدیک به اریتره
ابی احمد همچنین لحن آشتی جویانه‌ای را برای حل اختلافات با دشمن دیرینه کشورش، اریتره در پیش گرفته است. به گفته نخست وزیر اتیوپی این دو کشور “نه تنها منافع مشترک بلکه از نظر خونی هم به هم وابسته هستند.”
وزیر اطلاع رسانی اریتره قبلا به بی بی سی گفته بود که روابط بین دو کشور تا زمانی که اتیوپی نیروهایش را از”مناطق اشغالی” خارج نکند، بهبود نخواهد یافت.
بهرحال رابطه با اریتره بعید بنظر می رسد به آن حدی برسد که اتیوپی یک بار دیگر بتواند به بنادر عصب و مصوع اریتره متکی باشد. علاوه بر آن، بلندپروازی‌های دریایی اتیوپی می تواند زنگ خطری برای اریتره باشد.
یک دیپلمات سابق اتیوپی به بی بی سی گفته که نگرانی‌های امنیتی و ژئو پلوتیکی می تواند عاملی برای طرح ایجاد نیروی دریایی از سوی این کشور باشد.
به گفته این دیپلمات حق اتیوپی برای استفاده از آب‌های بین المللی به معنای ضرورت ایجاد یک پایگاه دریایی است. این دیپلمات کنیا، جمهوری سومالی لند و جیبوتی را از مکان‌های احتمالی ایجاد این پایگاه می داند.
یک نیروی دریایی امکان پذیر است؟
تیموتی واکر، کارشناس دریایی، هشدار می دهد که دهه‌ها طول خواهد کشید تا اتیوپی یک واحد دریایی کامل داشته باشد. به گفته آقای واکر” بسیاری از کشورهای آفریقایی، نیروی دریایی کاملی ندارند. اگر به شاخ آفریقا نگاه کنید، قدرت های بزرگ جهان، آن هایی هستند که در آن جا حضور دارند.”
“حوادث ثبت شده از دزدان دریایی و ستیزه جویی در منطقه، سرمایه گذاری برای ساخت یک نیروی دریایی را از پایه توجیه نمی کند.” با وجود این، ظاهرا اتیوپی برطرح هایش برای ایجاد نیروی دریایی مصمم است.
نظرات بسته شده است.