آیا اولویت‌های آخوندی محقق شدند؟
پیام رضایی- هفته نامه حمل و نقل
«عدالت در اولویت برنامه کاری من است. انعکاس این اصل در برنامه بنده در چارچوب عدالت جغرافیایی، توسعه متوازن، توزیع منابع و استفاده از مزیت‌های نسبی و رقابتی در تمام سرزمین ایران و نه فقط تهران خواهد بود.» «وزیر راه‌وشهرسازی باید از بُن دندان اعتقاد به توسعه بخش خصوصی داشته باشد. بنابراین شاید، بتوانم این اعتماد را به بخش خصوصی بدهم که می‌توانند در حوزه حمل‌ونقل سرمایه‌گذاری کنند.» «حمل‌ونقل دریایی بسیار مهم است، زیرا ما ۲ هزار و ۵۰۰ کیلومتر مرز دریایی داریم و این بخش در حوزه بار، مسافر، ماهیگیری و گردشگری قسمت عمده‌ای از زندگی اقتصادی بندرنشینان را تشکیل می‌دهد.»
این جملات بخشی از حرف‌های عباس آخوندی در بیست‌وسوم مردادماه سال ۹۲ و در جلسه رأی اعتماد است، هنگامی که از طرف رئیس‌جمهور به عنوان وزیر پیشنهادی راه‌وشهرسازی دولت یازدهم به مجلس رفت. در میان همه آنچه آخوندی در آن جلسه رأی اعتماد گفت، این دو اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا وقتی جریان توسعه را در ایران بررسی می‌کنیم، به وضوح در می‌یابیم توسعه نامتوازن و ساختار دولتی اقتصاد یکی از مهم‌ترین آفت‌های توسعه در ادوار گذشته بوده است.
آخوندی با توجه به سیاست‌های اقتصاد رقابتی که پیوسته بر آن تأکید کرده است و دانش تخصصی‌اش در حوزه اقتصاد بر این نکته دست گذاشت و در برابر نمایندگان ملت، عدالت و حضور بخش خصوصی را به عنوان ارکان سیاست‌های خود مطرح کرد. بی‌تردید، چرخه لجستیکی و حمل‌ونقل به عنوان شبکه مویرگی که محل تبادل اقتصاد است، در کانون توسعه قرار می‌گیرد. چرخه عرضه و تقاضا در این بخش تکمیل می‌شود و این امر در جهان امروز دیگر نه در حاشیه، که در متن قرار دارد.به طور خاص، در بخش دریایی، به عنوان گلوگاه حدود ۹۰ درصد از اقتصاد کشور و حتی جهان، این امر اهمیتی صدچندان می‌یابد، اما با توجه به اینکه بیشترین بنادر ایران در جنوب کشور قرار دارد و اینکه متأسفانه جنوب کشور همچنان از نظر توسعه وضع چندان مناسبی ندارد، می‌توان میزان توسعه بنادر جنوبی کشور را محلی برای راستی‌آزمایی مدعای آخوندی در نظر گرفت.
در این میان، می‌توان بندر شهید رجائی، مهم‌ترین بندر کانتینری کشور و همچنین بندر امام خمینی (ره) را از این معادله کنار گذاشت. اهمیت این دو بندر فارغ از سیاست‌های کلی دولت‌ها و به دلیل ضرورت‌های تاریخی همچنان حفظ شده است. پس می‌توان نگاهی به بندر بوشهر و بندر چابهار انداخت. بنادری مهم که در ادوار گذشته چندان به آنها توجه نشده است.
بر اساس اعلام رسمی سازمان بنادر و دریانوردی، در بندر بوشهر و هم‌زمان با هفته دولت ۴ پروژه به ارزش ۲۸ میلیارد تومان افتتاح شده و درعین‌حال حجم پروژه‌های افتتاح شده در بندر شهید رجائی حدود ۱۴۰ میلیارد تومان است. تردیدی نیست که بندر شهید رجائی مهم‌ترین بندر کانتینری کشور است و به دلیل گستره کاری نیازمند سرمایه‌گذاری بیشتر خواهد بود. اما آیا تفاوت باید در این سطح باشد؟ از سوی دیگر گرچه سرمایه‌گذاری قابل‌توجهی در بندر شهید بهشتی چابهار انجام شده است، اما نگرانی‌های جدی پیرامون تحقق هدف‌گذاری‌های این بندر وجود دارد. آیا نگرانی‌ها جدی است؟ پاسخ این سؤالات نیازمند نگاهی همه‌جانبه است که در شماره‌های آینده این هفته‌نامه پیگیری خواهد شد. بااین‌حال این پرسش اساسی همچنان به قوت خود باقی است: عدالت در توسعه بنادر کشور تا چه میزان محقق شده است؟
نظرات بسته شده است.