وال استریت ژورنال گزارش می دهد؛ تحمیل هزینه 50 میلیارد دلاری به صنعت کشتیرانی به دلیل استفاده از سوخت کم سولفور

بهای سوخت کشتی ها پس از اعمال قانون آیمو مبنی بر الزام استفاده از سوخت کم سولفور از ابتدای سال 2020 میلادی اندکی فراتر رفت. اما آنچه که اکنون دیگر به آن پرداخته نمی شود منابع تامین این نوع سوخت و عملکرد موتور کشتی های قاره پیما است.

به گزارش پایگاه خبری سی نیوز، مطابق آخرین گزارش وال استریت ژورنال از صنعت حمل ونقل دریایی، بهای سوخت کم سولفور برای کشتی ها نسبت به سوخت های معمول گذشته بالاتر است. اما مدیران شرکت های کشتیرانی در گفت وگو با این پایگاه خبری اعلام کرده اند که سوخت استاندارد کافی در بیشتر بنادر دنیا در دسترس وجود دارد. سوختی که به گفته مدیران کشتیرانی به منظور حفظ محیط زیست کره زمین و کاهش آلاینده های کشتی ها از این پس جایگزین سوخت های معمول قبل خواهد شد.

تغییر اجباری از ابتدای ژانویه برای بیش از 60 هزار کشتی در سراسر دنیا آغاز شد. تغییری که بنا به قانون جدید آیمو مسئولان صنعت حمل ونقل دریایی را ملزم می ساخت تا حدود 80 درصد از میزان آلایندگی ناشی از سوخت را کاهش دهند.

این شاید نخستین حرکت مهم صنعت حمل ونقل باشد که در سال های اخیر اعمال شده است. همچنین حرکتی است که آغازگر یک سری تغییرات بنیادین دیگر برای سوخت های جایگزین کشتی ها در دهه های آینده خواهد بود.

این حرکت برای رعایت موافقتنامه اقلیمی پاریس که در سال 2016 میلادی به تصویب رسید صورت می گیرد. قانونی که صنعت کشتیرانی را ملزم می سازد تا سال 2050 میلادی میزان انتشار گازهای گلخانه ای را تا بیشترین حد ممکن کاهش دهد. طبق تحقیقات اخیر، صنعت کشتیرانی سهم 3 درصدی در تولید آلاینده های جهانی دارد که این میزان با تولید آلاینده های محیط زیست یک کشور بزرگ صنعتی برابر است.

اما این تنها یک طرف ماجراست. مدیران صنعت حمل ونقل که درگیر افزایش بهای سوخت هستند می گویند که استفاده از این نوع سوخت، هزینه 50 میلیارد دلاری را طی 3 تا 4 سال به این صنعت تحمیل می کند. هزینه ای که به گفته آنها قرار است توسط مشتریان پرداخته شود.

گزارشگران می گویند که سوخت کم سولفور عرضه شده در بندر سنگاپور که یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین بنادر دنیاست طی هفته گذشته به قیمت 670 دلار در هر تن عرضه شده است. قیمتی که 64 درصد گران تر از بهای همین میزان نفت است. کارگزاران بانکرینگ می گویند که قیمت سوخت کم سولفور حدود 10 درصد گران تر از آن چیزی است که بازار انتظار آن را داشت. اما به نظر می رسد این اختلاف قیمت طی چند ماه آینده متوازن و به پیش بینی های اولیه نزدیک شود.

یک کارگزار ارشد در بندر سنگاپور می گوید:«هم اکنون قیمت سوخت کم سولفور مخصوص کشتی ها گران است. تقاضا برای دریافت این نوع سوخت به یکباره افزایش یافته، در حالی که هنوز سوخت قدیمی در برخی از کشتی ها به پایان نرسیده است. از طرف دیگر نیز انتظار برای دریافت سوخت جدید باعث شده تا مدت زمان سوخت گیری برای کشتی ها نسبت به گذشته افزایش یابد.»

سوخت حدود نیمی از هزینه های یک کشتی را به خود اختصاص می دهد. بنابراین بسیاری از مدیران این صنعت معتقدند که باید هزینه های تحمیل شده به آنها با تغییر نرخ حمل ونقل جبران شود.

کیم تاک لیم، دبیرکل آیمو در این خصوص می گوید:« تحمیل هزینه های جدید به صنعت حمل ونقل دریایی باعث می شود که برخی از شرکت ها نتوانند دیگر به حیات خود ادامه بدهند. بنابراین شاید بازار در آینده شاهد افزایش بهای حمل کالا در صنعت حمل ونقل دریایی شود. البته این افزایش در ارزش نهایی کالا تاثیر چندانی ندارد و برای مصرف کننده نهایی نیز خیلی محسوس نخواهد بود.»

با این حال، دو نگرانی عمده فعالان صنعت حمل ونقل دریایی تاکنون برطرف شده. ترس اول اینکه در ابتدای سال جدید میلادی، سوخت کم سولفور به قدر کافی در بنادر وجود نداشته باشد و این صنعت با کمبود سوخت مواجه شود. دوم اینکه سوخت کم سولفور با موتور کشتی ها همخوانی و مطابقت نداشته باشد و مشکلاتی را به وجود آورد. اکنون اما این نگرانی ها برطرف شده و عمده تمرکز بر روی مشکل بهای تمام شده سوخت جدید و افزایش هزینه جاری کشتی هاست.

یکی از مسئولان شرکت مرسک نیز در این خصوص می گوید:« این تغییر و سوئیچ از سوخت قدیمی به سوخت جدید مسئله خاصی برای ما ایجاد نکرد. شاید نگران این بودیم که موتور کشتی ها دچار مشکل شوند و یا اصلا این قانون اجرایی نشود. اما تا حالا و پس از گذشت دو هفته، اتفاق غیرمنتظره ای نیفتاده است.»

کارشناس سی.ام.ای سی.جی.ام که شرکتش رقیب مرسک نیز به شمار می رود و حدود 500 کشتی در اختیار دارد نیز در این خصوص اظهار کرد:« در حال حاضر شاهد تفاوت قیمت این نوع سوخت در بنادر مختلف جهان هستیم. به طوری که سوخت کم سولفور در اروپا نسبت به دیگر بنادر جهان ارزان تر ارائه می شود.

یک کارشناس صنعت حمل ونقل دریایی نیز عرضه این نوع سوخت را در کشوری مثل هند ناکافی می داند و می گوید:«برای دریافت سوخت کم سولفور مدت انتظار بیشتری باید به کشتی ها تحمیل شود. همچنین امکان بهره مندی از سوخت جدید برای کشتی های کوچک تر یا شناورها به سختی فراهم می شود. این مسئله باعث می شود که بیشتر شناورها قانون جدید را زیر پا بگذارند، حداقل تا زمانی که سوخت کافی در اختیار آنها قرار بگیرد.»

یکی از بزرگ ترین چالش های مهم آیمو این است که کشورها و اعضا قوانین جدید در حوزه سوخت را رعایت کنند. طی همین هفته، چین اعلام کرد که دو فروند کشتی را به خاطر استفاده از سوخت نامناسب و سنگین توقیف کرده است.

سخنگوی آیمو نیز خاطرنشان کرد:« ما در حال پایش صنعت حمل ونقل دریایی هستیم و تاکنون مشکل خیلی بزرگی درباره استفاده از سوخت کم سولفور نداشته ایم.»

برخی از مدیران این صنعت نیز تصمیم گرفته اند تا میزان انتشار اکسید گوگرد را به وسیله نصب اسکرابر بر روی کشتی ها کاهش بدهند. اگرچه نصب تجهیزات جدید بر روی کشتی ها میلیون ها دلار هزینه دربر دارد. اما شرکت هایی به سمت این نوع تغییر می روند که راهبردی طولانی مدت برای مواجهه با هزینه های جدید و مطابقت با قوانین آیمو در نظر گرفته اند.